Όσοι από εμάς είναι μεγαλύτεροι των 30 ετών μπορεί να θυμούνται την
εποχή που η χώρα μας διέθετε όλα κι όλα μόλις 2 κανάλια, τις ΕΡΤ1-ΕΡΤ2
που λίγο πιο παλιά ονομάζονταν ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Όσοι ζούσαν κοντά στα
σύνορα μπορεί να έπιαναν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες και κάποιο τρίτο
κανάλι γειτονικής χώρας... αλλά ως εκεί! Οι περισσότερες παλιές
τηλεοράσεις λειτουργούσαν χωρίς τηλεχειριστήριο και διέθεταν από 5 ως 10
θέσεις μνήμης για διαφορετικά κανάλια. Για να αλλάξουμε κανάλι...
σηκωνόμασταν από τον καναπέ και πατούσαμε το πλήκτρο 1 ή το πλήκτρο 2!
Αν κάποιος τότε μας μιλούσε για μια εποχή που θα μπορούσαμε να έχουμε
εκατοντάδες η χιλιάδες κανάλια στον τηλεοπτικό μας δέκτη, είναι σίγουρο
πως θα του ρίχναμε μερικές σφαλιάρες για να συνέλθει!
Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα digitaltvinfo.gr.
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015
Συσκευές PVR. Ψηφιακές εγγραφές με έξυπνες λειτουργίες.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 επρόκειτο να γίνει μία μεγάλη αλλαγή στα
ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Η αλλαγή αυτή ήταν η εισαγωγή και ευρεία χρήση
των ψηφιακών μεθόδων εκπομπής που σιγά σιγά άρχισαν να αντικαθιστούν τις
αναλογικές εκπομπές, οι οποίες σήμερα έχουν προκαθορισμένη ημερομηνία
λήξης και σε πολλές χώρες έχουν παύσει να υφίστανται. Η εισαγωγή των
ψηφιακών εκπομπών έφερε αρκετές αλλαγές και στις μεθόδους και συσκευές
που χρησιμοποιούνται για την εγγραφή και αναπαραγωγή των τηλεοπτικών
προγραμμάτων. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας εμφανίστηκαν οι πρώτες
συσκευές με δυνατότητες εγγραφής ψηφιακού σήματος, οι λεγόμενες PVR, που
με τη σειρά τους εξαφάνισαν τις συνηθισμένες συσκευές εγγραφής βίντεο
VCR (Video Cassette Recorder).
Ένα προσωπικό βίντεο εγγραφής –στα αγγλικά Personal Video Recorder (PVR), γνωστό και με την ευρύτερη ονομασία DVR (Digital Video Recorder)– είναι μια συσκευή ψηφιακής εγγραφής και αναπαραγωγής βίντεο και ήχου σε σκληρό δίσκο ή άλλες συσκευές αποθήκευσης, αντί των συνηθισμένων μαγνητικών ταινιών (π.χ. VHS) στις παλιές συσκευές βίντεο VCR. Ο όρος αναφέρεται επίσης και σε εφαρμογές λογισμικού που επιτρέπουν την καταγραφή του βίντεο και ήχου σε υπολογιστές, όπως τα Media Centre PC ή Home Theatre PC (HTPC). Ευρύτατη σήμερα είναι η ενσωμάτωση δυνατοτήτων PVR σε δορυφορικούς αποκωδικοποιητές, δέκτες επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης, σε αυτόνομες συσκευές εγγραφής βίντεο, ακόμα και σε τηλεοράσεις.
Βασικά χαρακτηριστικά μιας PVR συσκευής
Μέσο αποθήκευσης: Το κύριο χαρακτηριστικό μίας συσκευής PVR είναι το μέσο αποθήκευσης των εγγραφών. Οι σκληροί δίσκοι είναι το μέσο αποθήκευσης που χρησιμοποιείται κατά κόρον σήμερα. Οι σκληροί δίσκοι μπορούν να είναι εσωτερικοί – ενσωματωμένοι στη συσκευή ή εξωτερικοί, με σύνδεση USB ή και eSATA. Κάποιες φορές είναι δυνατή και η χρήση δικτυακών συσκευών αποθήκευσης NAS (Network Attached Storage), οι οποίες υλοποιούνται επίσης από έναν ή περισσότερους σκληρούς δίσκους. Εναλλακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως συσκευές αποθήκευσης φλασάκια USB ή κάρτες μνήμης SD, όμως οι σκληροί δίσκοι είναι η προτεινόμενη επιλογή στις περισσότερες περιπτώσεις, αφού προσφέρουν πολύ μεγάλες χωρητικότητες (έως αρκετών terabyte) σε λογικές τιμές ανά GB, με αρκετά μεγάλη αξιοπιστία και ασφάλεια των εγγραφών.
Ένα προσωπικό βίντεο εγγραφής –στα αγγλικά Personal Video Recorder (PVR), γνωστό και με την ευρύτερη ονομασία DVR (Digital Video Recorder)– είναι μια συσκευή ψηφιακής εγγραφής και αναπαραγωγής βίντεο και ήχου σε σκληρό δίσκο ή άλλες συσκευές αποθήκευσης, αντί των συνηθισμένων μαγνητικών ταινιών (π.χ. VHS) στις παλιές συσκευές βίντεο VCR. Ο όρος αναφέρεται επίσης και σε εφαρμογές λογισμικού που επιτρέπουν την καταγραφή του βίντεο και ήχου σε υπολογιστές, όπως τα Media Centre PC ή Home Theatre PC (HTPC). Ευρύτατη σήμερα είναι η ενσωμάτωση δυνατοτήτων PVR σε δορυφορικούς αποκωδικοποιητές, δέκτες επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης, σε αυτόνομες συσκευές εγγραφής βίντεο, ακόμα και σε τηλεοράσεις.
Βασικά χαρακτηριστικά μιας PVR συσκευής
Μέσο αποθήκευσης: Το κύριο χαρακτηριστικό μίας συσκευής PVR είναι το μέσο αποθήκευσης των εγγραφών. Οι σκληροί δίσκοι είναι το μέσο αποθήκευσης που χρησιμοποιείται κατά κόρον σήμερα. Οι σκληροί δίσκοι μπορούν να είναι εσωτερικοί – ενσωματωμένοι στη συσκευή ή εξωτερικοί, με σύνδεση USB ή και eSATA. Κάποιες φορές είναι δυνατή και η χρήση δικτυακών συσκευών αποθήκευσης NAS (Network Attached Storage), οι οποίες υλοποιούνται επίσης από έναν ή περισσότερους σκληρούς δίσκους. Εναλλακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως συσκευές αποθήκευσης φλασάκια USB ή κάρτες μνήμης SD, όμως οι σκληροί δίσκοι είναι η προτεινόμενη επιλογή στις περισσότερες περιπτώσεις, αφού προσφέρουν πολύ μεγάλες χωρητικότητες (έως αρκετών terabyte) σε λογικές τιμές ανά GB, με αρκετά μεγάλη αξιοπιστία και ασφάλεια των εγγραφών.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)