Όσοι από εμάς είναι μεγαλύτεροι των 30 ετών μπορεί να θυμούνται την
εποχή που η χώρα μας διέθετε όλα κι όλα μόλις 2 κανάλια, τις ΕΡΤ1-ΕΡΤ2
που λίγο πιο παλιά ονομάζονταν ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Όσοι ζούσαν κοντά στα
σύνορα μπορεί να έπιαναν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες και κάποιο τρίτο
κανάλι γειτονικής χώρας... αλλά ως εκεί! Οι περισσότερες παλιές
τηλεοράσεις λειτουργούσαν χωρίς τηλεχειριστήριο και διέθεταν από 5 ως 10
θέσεις μνήμης για διαφορετικά κανάλια. Για να αλλάξουμε κανάλι...
σηκωνόμασταν από τον καναπέ και πατούσαμε το πλήκτρο 1 ή το πλήκτρο 2!
Αν κάποιος τότε μας μιλούσε για μια εποχή που θα μπορούσαμε να έχουμε
εκατοντάδες η χιλιάδες κανάλια στον τηλεοπτικό μας δέκτη, είναι σίγουρο
πως θα του ρίχναμε μερικές σφαλιάρες για να συνέλθει!
Το 1983 διάβασα για πρώτη φορά σε γαλλικό περιοδικό άρθρο που
αναφερόταν στους μελλοντικούς γεωστατικούς δορυφόρους, που θα μπορούσαν
να μεταδίδουν τηλεοπτικό σήμα πολύ έξω από τα γεωγραφικά σύνορα μιας
χώρας και αυτό μου «άνοιξε την όρεξη» για την μελλοντική λήψη γαλλικών
καναλιών. Η πρώτη φορά όμως που είδα με τα μάτια μου δορυφορικό κανάλι
ήταν στα τέλη του 1987, όταν σε κάποια έκθεση ηλεκτρονικών στην πόλη μου
ανάμεσα στα VHS βίντεο φιγουράριζε και μία τηλεόραση της Φιλανδικής
Salora, η οποία συνδέονταν με ένα κάτοπτρο μόλις 1.2m και έκανε λήψη του
ρωσικού καναλιού Horizont από τις 14 μοίρες δυτικά σε μπάντα C,
διαθέτοντας ενσωματωμένο δορυφορικό δέκτη!
