Για ποια ακριβώς ψηφιακή τηλεόραση μιλάνε;

Το editorial του τεύχους «Ψηφιακή Τηλεόραση» Φεβρουαρίου
    Δεν είναι μόνο η αναβολή επάνω στην αναβολή στη διαδικασία της ψηφιακής μετάβασης που για την Ελλάδα ξεκίνησε δοκιμαστικά το 2009, κανονικά μετά από διαγωνισμό, το 2014 και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Αν δε αληθεύουν οι διάφορες φήμες που κυκλοφορούν κείθε κακείθεν, θα φθάσουμε σίγουρα τον Ιούνιο του 2015 και ακόμη δεν θα έχει ολοκληρωθεί σε ολόκληρη τη χώρα.

Δηλαδή για την Ελλάδα απαιτήθηκαν έξι ολόκληρα χρόνια για να μετατραπεί το αναλογικό σήμα σε ψηφιακό! Γιατί για αυτό ακριβώς πρόκειται στην περίπτωση μας. Η περίφημη ψηφιακή μετάβαση για την οποία τόσοι τόνοι μελανιού χύνονται είναι επί της ουσίας της η απλή μετατροπή του αναλογικού τηλεοπτικού σήματος σε ψηφιακό.

Ούτε ψηφιακή τηλεόραση έχουμε, ούτε καν υψηλής ευκρίνειας σήμα. Εντάχθηκε ένας Ηλεκτρονικός Οδηγός Προγράμματος στο σύστημα και νομίζουν οι πολίτες πως αυτό είναι η ψηφιακή τηλεόραση. Να διαβάζουν επί της οθόνης το πρόγραμμα που ακολουθεί. Κι αυτό που πρακτικά έγινε με τα τελευταία switch off είναι να καθιερωθούν εν έτει 2015, δυο κατηγορίες πολιτών, αυτοί που έχουν πρόσβαση στο ψηφιακό σήμα και αυτοί που δεν έχουν καθόλου τηλεοπτικό σήμα. Οι δεύτεροι βέβαια είναι πληθυσμιακά η μικρότερη ομάδα. Για αυτό και ελάχιστοι ενδιαφέρονται, για αυτό και η φωνή τους δεν φθάνει στο κέντρο λήψης των αποφάσεων.

Γουίλιαμ Σόκλεϊ.

Γουίλιαμ Σόκλεϊ - Βιογραφία

Σόκλεϊ, Γουίλιαμ Μπράντφορντ (William Bradford Shockley, Λονδίνο 1910 – Πάλο Άλτο, Καλιφόρνια 1989).

Αμερικανός φυσικός. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, και ανακηρύχθηκε διδάκτορας το 1936. Το ίδιο έτος εισήλθε στα εργαστήρια έρευνας της εταιρείας Bell και πραγματοποίησε θεμελιώδεις έρευνες πάνω στους ημιαγωγούς. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου διηύθυνε, για λογαριασμό του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, τις έρευνες που είχαν σκοπό την αντιμετώπιση των εχθρικών υποβρυχίων. Μετά τον πόλεμο επανέλαβε στην εταιρεία Bell τις έρευνες στους ημιαγωγούς, οι οποίες τον οδήγησαν, σε συνεργασία με τους Τζον Μπαρντίν και Γουόλτερ Μπράτεν, στην επινόηση του τρανζίστορ (1948). Για την ανακάλυψη αυτή απονεμήθηκε το 1956 και στους τρεις το βραβείο Νόμπελ φυσικής. Από το 1958 έως το 1960 υπήρξε πρόεδρος της Shockley Τransistory Corporation. Το 1958 ανακηρύχθηκε λέκτορας του πανεπιστημίου Στάνφορντ. Αξιόλογο θεωρείται το έργο του Ηλεκτρόνια και τρύπες στους ημιαγωγούς (1950).

Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα   521news.