Οι γραμμικοί ενισχυτές χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, στους αυτοτροφοδοτούμενους, οι οποίοι τροφοδοτούνται μέσω της τάσης πόλωσης του δέκτη προς το LNB και προορίζονται για πιο απλές εφαρμογές με σταθερό gain που κυμαίνεται στα 10-25dΒ και στους stand alone, που διαθέτουν ξεχωριστό τροφοδοτικό και προορίζονται τόσο για ατομικές εγκαταστάσεις όσο και για κεντρικού τύπου εγκαταστάσεις σε συστοιχίες πολυδιακοπτών (σε αυτήν την περίπτωση το gain φτάνει μέχρι 30dΒ, αλλά ρυθμίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της εγκατάστασης). Παρ' όλα αυτά υπάρχουν και περιπτώσεις αυτοτροφοδοτούμενων γραμμικών ενισχυτών, που μπορεί να μην υπάρχει ρυθμιστικό απολαβής.
Παρ' όλη την απλοϊκότητα και ευκολία της εγκατάστασης (κυρίως σε οικιακές εφαρμογές) υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που ακολουθούνται για την τοποθέτηση των ενισχυτών γραμμής και την επίτευξη του μέγιστου δυνατού αποτελέσματος.
Η χρήση ενός γραμμικού ενισχυτή δεν μπορεί να εξισορροπήσει την αδυναμία ενός κεραιοσυστήματος να αποδώσει μια ή περισσότερες δορυφορικές συχνότητες. Έτσι εάν για κάποιο λόγο έχουμε αδυναμία λήψης συγκεκριμένων συχνοτήτων, θα πρέπει να επικεντρωθούμε αποκλειστικά στο κεραιοσύστημά μας και συγκεκριμένα στο μέγεθος του κατόπτρου ή στον συνδυασμό κατόπτρου – LΝΒ.
Εφόσον λαμβάνουμε με το κεραιοσύστημά μας το επιθυμητό φάσμα συχνοτήτων ενός ή περισσότερων δορυφόρων, ο ενισχυτής αναλαμβάνει να υπερκεράσει τις φυσιολογικές απώλειες διανομής του καλωδιακού μας δικτύου, ειδικότερα εάν έχουμε μεγάλο μήκος καλωδίου ή παρεμβάλλονται πολλά υλικά διανομής (μίκτης TV-SAT με συστοιχία σηματοδοτών).
